Dat project met Boek hier en daar wat slechte eigenschappen blootlegt, was te verwachten. Nummer één van mijn kant hebben we in ieder geval al te pakken: geduld. Niet mijn sterkste punt. En dat is nog zacht uitgedrukt. Wachten duurt bij mij altijd te lang. Ik ben iemand van inpakken en wegwezen, niet zeuren, niet twijfelen, niet onnodig moeilijk doen. Gas geven. Tja en dan loop je zo hier en daar tegen een klein probleempje aan...
De opdracht 'compost this page' is zo'n geduld kwestie. Wat een gedoe. Pagina uit Boek scheuren, kuil graven, pagina in kuil leggen, kuil weer dicht en dan maar wachten, wachten, wachten. Kijken wat er gebeurt. Dagen, weken, maandenlang hang je met je snuit boven de tuin om te kijken hoe Pagina zich ontwikkelt. Pffffff.
De gedachte aan zoveel gehannes, doet je afvragen: Kan dat niet sneller? Het móet toch sneller kunnen? En dan ga je nadenken, je bespreekt je 'probleem' met anderen en ineens komt iemand met een práchtige optie: waarom eet je de pagina niet gewoon op? Hup, opeten, doorslikken en een dag of twee wachten op je hoopje compost. Briljant! Hoe letterlijk kun je deze opdracht tot je nemen?
Pagina zit inmiddels veilig in Buik. Smaak: zeperig (van de douchebeurt), substantie: taai. Nu maar afwachten hoe Pagina zich ontpopt.
Voorlopig resultaat: twee inzichten.
1. Deel je problemen, er is altijd wel iemand die je kan helpen met het vinden van de juiste oplossing
2. Geduld is helemaal niet nodig; het kan altijd sneller (zie inzicht 1)
Wordt vervolgd. Over een dag of twee...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten