dinsdag 31 augustus 2010

Le Mirage



Kijk, sommige dingen kun je maar beter uitbesteden.
En omdat vliegtuigje vouwen niet echt mijn 'ding' is, besluit ik manlief te vragen.

Rats! Pagina uit Boek en, hup, naar man. 'Kun jij...?'
Tuurlijk kan hij dat!
Vol concentratie wordt er gevouwen.
'Wat wordt het?'
'Een Mirage'
'Ah, natuurlijk' (nooit van gehoord)

Man vouwt onverstoorbaar verder.
'Is lang geleden zeker?'
'Huh?'
'Lang geleden' Ik wijs richting het papier in zijn handen 'dat je zo'n vliegtuigje hebt gevouwen'
Man haalt schouders op. 'Neu, doe ik iedere dag. Op m'n werk'
'Ah'

Leergierig kijk ik toe. Man lijkt natuurtalent.
Nog even de achterspoiler en klaar.
'Zo', zegt man. 'Klaar'
'Ah', knik ik zachtjes. Dat was het dan. Levert geen spectaculaire blog op, bedenk ik me ineens. Er moet meer uit te halen zijn, lijkt me. En daarom:
'Goh, hoe eh... hoe voelt dat nou?'
Manlief snapt me niet. 'Wat bedoel je?'
'Nou gewoon, dat je een vliegtuigje mag vouwen van een pagina uit Boek.'
Man kijk me met grote ogen aan. Zijn linkermondhoek begint te trekken.
'Ja, ik eh bedoel... He, je sloopt een boek. Normaal gesproken doe je zo iets niet. Dus eh... hoe voelt dat nou? Voel je iets?'
'Wat denk je nou zelf?', verzucht man en hij geeft Vliegtuigje een slinger.

En dat was het dan.
Meer kan ik er niet van maken. Snorrie.

zondag 29 augustus 2010

Vliegen!!!!!!!!!


Hoera!

Eindelijk weer een lekker vrolijk opdrachtje.

Een vliegtuigje vouwen!

Geen gedoe met nadenken en zo.

Nou was ik eigenlijk stomtoevallig aan het origamiën geslagen.
Het slechte weer brengt de knutseldoos in mij naar boven.
Ik heb zelfs kekke vouwblaadjes gekocht.
Dubbelzijdig!
Tweekleurig!
En dit alles in een winkel waar ik nog niet zo heel lang geleden
nog niet dood gevonden wilde worden.

Maar goed, na een slinger met kraanvogeltjes is zo'n vliegtuigje natuurlijk peanuts.
De echte uitdaging zit 'm in het fatsoenlijk laten vliegen.

Ach ja.
Gelukkig hebben we meer verstand van schrijven.

maandag 23 augustus 2010

Origami


Nieuwe opdracht: vliegtuigje vouwen.
WAUW!

Toeval



Ik lees geen kranten.
Althans, niet in papieren vorm.
Het ging me een beetje te ver om mijn laptop in Boek te lijmen.
Vandaar: een artikel uit Intermediair.

Gaat over toeval.
Ik ben gek op toeval.
Het leven kan mij niet toevallig genoeg zijn.
Mooi man, al die onverwachte bruikbare vondsten.
Maakt het leven een beetje spannend.

Bij toeval je grootste talent ontdekken of een vette uitvinding doen; dat soort werk.
Om van te smullen!

Maarrr... voor een persoon die dol is op toeval, maak ik er verrekte weinig gebruik van. Bijna alles in mijn leven ligt stevig aan de ketting. Agenda stampvol, lekkere strakke planning, weinig (lees: geen) plek voor verrassingen. Ik weet het: ik schreef er al eerder - vol berouw - over op dit weblog, maar er is nog geen zak veranderd.

Lekker sneu, vind ik zelf.
Ik hoor je denken: Ben je sneu als je iedere keer in hetzelfde cirkeltje rondbaggert?
Ik vind van wel. Mensen die iedere dag nieuwe avonturen beleven, de wereld rondreizen, de wind achterna gaan... die zijn pas cool! Zij halen eruit wat erin zit, beheren geen loodzware agenda's, laten zich niet leiden door 'ja maars...'. Ze surfen door het leven, drinken dan weer een tequila, dan weer een wodka.

Zij laten hun leven over aan het toeval.

Die nasty bastards! Waarom zij wel en ik niet?
(Bah, dit is weer zo'n blog waarvan je gaat nadenken. Doe mij maar een lekker ongecompliceerd 'hak-met-mes-stukje'. Maar goed, nu ik toch bezig ben, maak ik het af ook. Je kunt tenslotte niet iedere dag met je mes staan te zwaaien...)

Nasty bastards; zíj doen wat ík wil!

Waarom?
Wat mankeert mij?
Ben ik te laf?
Heb ik sleur nodig?
Ben ik besmet met het geraniumsyndroom?

Nee toch? Oh mijn god, nee!
Is daar iets mis mee dan?, hoor ik je vragen.
Nou misschien niet, maar... pfff... Nee! Nee! NEE! Ik wil het niet!
Ik wil onverwachte acties! Niet weten wat de morgen mij brengt. Nieuwe handen schudden, mijn agenda in de fik steken, visjes bakken boven het kampvuur. Verhaaltjes typen op het strand, in het bos, in de kroeg. Ik wil schaamluizen opdoen in Italië, schurft in India en voetschimmel in Zuid-Afrika.

Ik wil toeval!

Maar hoe doe ik dat?
Rustig aan, dacht ik zo. Manlief schrikt zich een ongeluk als ik vandaag met al mijn plannen van start ga.
Ik begin dus klein. Zoiets kan al met een dobbelsteen, staat in Intermediair. Gewoon een vraag stellen, zes verschillende opties bedenken en dobbelen maar.

Komt 'ie:

Wat ga ik morgen eten?
1. Gehaktballen
2. Vis
3. Slakken
4. Stoofschotel
5. Kikkerbilletjes
6. Vegetarische pasta

Dobbelsteen zoeken... (altijd pleite die dingen)
Gooien...

1!
Gehaktballen!!!

Jeuj! Ik vóel het: mijn leven is weer spannend!
Toeval, here I come!

Krant





Zoooo!

Wat was ze kwaad he, die El.
Dat waren heel wat oude koeien.
Allemaal in de gehaktmolen d'rmee.

Maar goed.
Ik was met die krant aan de gang.
En ik lees er dus heel veel.
Maar je weet wel:
allemaal slecht nieuws.
Oorlog, dood, verderf, ellende.
Geen zin in.
Ik ben meer van de leukigheidjes.

'Waarom moet alles altijd leuk zijn',
vroeg iemand me een keer.

Tsja.

Waarom niet?

Nou ja, ik weet heus wel dat het niet kan.
Maar je kunt er naar streven toch?

Daarom voor jullie.
Gezellige, lieve, kleurige en geurige bad-bruis-ballen.
Omdat er al genoeg ellende op de wereld is.

Peace man!

woensdag 18 augustus 2010

Achterstallig onderhoud



Tja...
een pagina van Boek in elkaar rammen als je really angry bent, is lekker bedacht.
In de uitvoering is het een heel ander verhaal.

Sta je eindelijk eens flink te 'godverdommen', heb je Boek niet bij je.
Nergens te bekennen.
Is Boek op zo'n moment wél in de buurt, dan vergeet je Boek.
Komt door de razernij; tast je geheugen aan.

Conclusie: wordt niks.

Gelukkig ben ik heel erg goed in achterstallig onderhoud.
Oftewel: really angry worden om dingen die volgens de wet al lang zijn verjaard.
Ouwe koeien, zo je wilt.

En dus ben ik er even fijntjes voor gaan zitten.
Mes gepakt. (Wie droomt er niet van?)
En toen, hup met die ouwe koeien.

Één voor één kwamen ze voorbij.
Sommige op een drafje.
Anderen met wat hulp.
De rest met een beetje fantasie.

Het mes ging als vanzelf dwars door Boek heen.

Héérlijk!

woensdag 11 augustus 2010

O ja

En nog even dit:

de oranje vlekken zijn de stoffelijke resten van een vorige actie.
Waar we iets moesten knoeien en dan snel Boek dicht moesten slaan.
Zo ziet oranje, sinaasappelgeurige inkt er dus uit, drie pagina's verderop.

Dode bomen




Creatief met krant.

Nou, dat kan.
Kranten genoeg in huis.
Ik heb er maar liefst drie.
Elke dag, that is.
Die ene waar ik in het colofon sta.
Twee regionale.
En tijdelijk heb ik er ook nog eentje van een vriendin.
Zij is met vakantie, dus of ik 'm wilde?

Dat wordt nog moeilijk kiezen dus.
Welke wordt het?
Eentje met een mooie foto?
Een leuke kop juist?
Of, heel egotripperig, eentje waar ik zelf op sta?

En wat gaan we er dan mee doen?
Gewoon zo inplakken?
Of gaan we er iets kunstigs mee doen?
Een boeddha origamiën?
Een Mariaverschijning kunstknippen?
Anders, namelijk...?

Ach weet je?
Het is zomer.
En van Keri mogen we niet te moeilijk doen.
We zien dus wel.
Jullie ook.