Slopers United!

In een vorige blog zei ik het al: soms kun je dingen maar beter uitbesteden. En omdat hond Zena deze week al flink heeft gechewd op ons meubilair, is deze opdracht geheel voor haar.

Doet ze niet moeilijk over.
Twee keer flink happen en weg is het.

Simpel.

Jammie!

Hier is 'ie dan: een kakelverse opdracht.
'Chew on this'
Lekkerrrr!

De kleine hoekjes

Ik heb een prachtige tekening in Boek gemaakt met de prittstift.
Resultaat: je ziet er geen bal van.
Alleen als je héél goed kijkt. En boek in het licht houdt.

Dat doet me denken aan een gedichtje van Alieke.
Het begint zo:
'Geluk zit in een klein hoekje
Je kijkt er zo over heen'

Alieke is één van de meiden die ik onlangs schrijfcursus heb gegeven. Ze woont in Asja, een anonieme opvang voor meiden die op de vlucht zijn voor hun loverboy.

Samen met een fotograaf wilde ik werken aan de dromen van deze meiden. 'Droom op je eigen manier, zo klein en zo groot als je wilt', zeiden we tegen ze. 'In jouw dromen is alles mogelijk. Schrijf je dromen op en fotografeer ze. Laat ze zien aan jezelf en aan de rest van de wereld.'

Zoiets maakt best veel los.
Nadenken over je dromen als je leven al zo beschadigd is, valt niet mee.
Het doet je beseffen wat je hebt gemist.
En dat wat je wilt soms zo ongelooflijk ver weg is.

Alieke slaat met haar gedichtje de spijker op z'n kop. Zij en haar huisgenoten moeten hun geluk inderdaad in de kleine hoekjes zoeken. Want: hoe groot is je wereld als je anoniem door het leven moet, verscholen in een vreemde stad, iedere dag bang om te worden gevonden... Hoeveel dromen heb je nog als je jarenlang misbruikt en uitgebuit bent? Is geluk dan nog te vinden?
'Ja', zegt Alieke, 'in de kleine hoekjes, maar je moet wel goed kijken.'

Alieke is in mijn ogen een inspiratie voor anderen. Ondanks haar situatie is ze in staat om schoonheid te zien: in de rups op haar foto, die ze pas ontdekte nadat de foto was ontwikkeld.
Die rups zit verstopt in dat 'kleine hoekje'.
Je ziet 'm pas als je goed kijkt.

'De rups wordt een mooie vlinder', zegt Alieke. 'Hij transformeert. Net als ik.'



(Mooi: binnenkort verschijnt er een boekje met daarin de dromen van de meiden van Asja.)

Let's stick together

Jippie!

We mochten weer lekker knutselen.

Dat was leuk van Keri.

Ik ben niet zo'n tekenaar.

Een schrijver ben ik wel.

Ben gek op teksten.

Vroeger al,

kalkte ik hele songteksten in mijn agenda.

Of: op de muur (sorry, pa en ma).

Of: op de tafel op school (sorry, school).

Of: nou ja, je snapt het idee.

Eigenlijk is er niks veranderd.

Wat voor lijm het moest zijn, zei Keri er niet bij.

Het werd glitterlijm in twee kekke kleurtjes.

In paars THIS IS IT.

Niet omdat ik fan ben van Michael Jackson,

maar omdat-ie zo simpel, en zo waar is.

Een van mijn vele manco's:

Ik vergeet het moment nog wel eens.

Zit ik te malen om iets wat er niet is,

vergeet ik al die dingen die er wél zijn.

Boven mijn bureau hangt een kaart met de tekst:

'Hé, nu zie ik het ook. Het is al perfect.'

Zoiets dus.

Dit is het. Dit is nu.

Doe het ermee.

In groen een tekst van Natasha Bedingfield.

IJ-zer-sterk nummer.

Over dat je niet weet hoe je boek eindigt.

Het moet nog geschreven worden.

Maar elke dag is een lege bladzijde.

Wat komt erop?

Zeg het maar.

En ondertussen:

Drench yourself in words unspoken

Live your life with arms wide open

.... ik zei het al.

Eigenlijk is er niks veranderd.

Lekker plakkerig

Bring on the sticky content.

Yeah baby!