Lief

Boek heeft een kleine echtelijke ruzie veroorzaakt.

Wie had dat ooit gedacht van zo'n tamelijk 'onschuldig' project.

Oké, tot een echtscheiding kwam het niet, maar Man was gisteren allesbehalve gelukkig met Vrouw.

Hoe het kwam?

Gewoon door die opdracht: Drip something here.

Hahaha! En nu denk je vast...

Maar nee, Manlief kwam aan die 'drip' niet te pas.

Sterker nog: hij wilde er niets mee te maken hebben.

Die drip werd onmiddellijk vervloekt!

Het was de nagellak. Mijn splinternieuwe, bij de Hema gescoorde nagellak, waarvan ik het halve potje gisteren met liefde over Boek stortte.

Nagellak stinkt. Tenminste, dat vindt hij.

Zelf kan ik er uren aan snuiven. Net als aan benzine. Of lijm!

Het is een groot geluk dat ik niet in een Braziliaans getto ben opgegroeid; de titel 'beste lijmsnuiver van de buurt' was voor mij geweest!

Maar goed.

Ik gooi dus nagellak over Boek en snuif een paar keer lekker.

En dan, bijna sneller dan het licht, komt bij Slaapmaatje de vloekmachine op gang.

Of ik niet als de bliksem kan kappen met die nagellakkerij.

Dat die lucht toch echt niet normaal is.

En hoe vaak 'ie dat nu al niet heeft gezegd.

Of het me dan geen reet kan schelen dat hij misselijk wordt van die meur.

En dat hij er hoofdpijn van krijgt.

Heel erge, kuttige rothoofdpijn.

En dat het heel, héél irritant is dat ik hem finaal loop uit te lachen.

'Ik heb mijn nagels niet gelakt', probeer ik nog.

Maar Donderwolk wil er niets van weten. (Vertel ik eens de waarheid...)

Ramen worden open gegooid, de afzuigkap aangezet. De tuindeuren krijgen een zwieper.

En dat allemaal bij 6 graden onder nul.

Zachtjes sluip ik met Boek de gang in. Boek moet veilig drogen. Als Moppersmurf Boek in handen krijgt, is 'ie verloren. Geheid. Maar waar moet Boek naartoe?

Buiten?

Kan niet: er ligt sneeuw. Boek heeft bovendien twee weken geleden z'n natte pak al gehad.

Op de trap?

Geen denken aan: zeker weten dat de katten in de natte nagellak gaan staan. En roze pootjes door het hele huis vindt Prins vast nóg minder cool.

Op de slaapkamer?

No way: binnen een uur trekt grote Beer zich terug voor zijn winterslaap. Een nagellaklucht op zijn kussen betekent vast en zeker mijn doodvonnis.

De wc dan?

Ja! De wc! Daar stinkt het vaak genoeg!

Heeft 'ie vast niet in de gaten!

En hup... daar gaat boek. Op het plankje in de wc. Veilig.

En het bleef nog lang onrustig in huize Keur...

Dat was gisteren.

Nu is het vandaag.

Nagellak is droog.

De 'stank' is weg.

Moppie is weer lief.